1. Zawór elektromagnetyczny jest to zawór sterowany elektrycznie, który w zależności od sygnału sterującego pozostaje w jednej z dwóch pozycji:
- pozycji otwarcia
- pozycji zamknięcia
W zaworach tego typu wykorzystuje się zjawisko pola elektromagnetycznego indukowanego pod wpływem płynącego prądu przez cewkę, które wytwarza siłę wprawiającą w ruch rdzeń (zawieradło).
Zawory te służą do sterowania przepływem mediów ciekłych i gazowych.
2. Każdy zawór elektromagnetyczny składa się z następujących funkcjonalnych zespołów:
- zaworu głównego, w którym poruszane zawieradło (grzybek, membrana, tłoczek itp.) zamyka bądź otwiera otwór przepływowy, zatrzymując bądź umożliwiając tym samym przepływ medium przez zawór
- elektromagnesu (cewki) wraz z ruchomym rdzeniem, który stanowi element napędowy zawieradła
3. Zawór jest otwierany lub zamykany na skutek ruchu rdzenia wciąganego do środka elektromagnesu po podaniu napięcia sterującego na cewkę. Rdzeń jest umieszczony w szczelnej tulei wewnątrz cewki elektromagnesu. Konstrukcja zapewnia pełną szczelność wewnętrzną i zewnętrzną zaworu.
4. Cewki różnią się między sobą budową, napięciem sterującym (stałe DC, zmienne AC), jego wielkością, poborem mocy i stopniem ochrony IP (przed wodą i pyłem). zasada działania jest zawsze taka sama: płynący przez cewkę prąd indukuje pole magnetyczne, które wytwarza siłę podnoszącą rdzeń.
5. Bardzo istotną cechą zaworów elektromagnetycznych jest ich jednokierunkowość. Medium może płynąć tylko w kierunku oznaczonym strzałką na korpusie zaworu.
Ruchoma część zaworu odcinająca przepływ medium.
Szczelność przestrzeni wewnętrznych zaworu mających kontakt z medium, w stosunku do atmosfery.
Szczelność przestrzeni dopływowej (dla zawieradła w pozycji zamkniętej) w stosunku do przestrzeni odpływowej i innych przestrzeni wewnętrznych zaworu.
Ciśnienie medium na dopływie (P) do zaworu.
Ciśnienie medium na wypływie (A) z zaworu.
Różnica między ciśnieniami na dopływie (P) i wypływie (A) zaworu (spadek ciśnienia na zaworze).
Minimalna wymagana różnica ciśnień do prawidłowej pracy zaworu.
Maksymalna dopuszczalna różnica ciśnień dla zaworu
Największe ciśnienie dopływu, dla którego producent deklaruje możliwość stosowania zaworu, przy założeniu, że ciśnienie różnicowe mieści się w zakresie ΔPMIN ÷ PMAX.
Największe ciśnienie na dopływie lub wypływie, które nie spowoduje rozszczelnienia i uszkodzenia zaworu (ciśnienie PS wykorzystuje się w czasie przeprowadzania prób szczelności instalacji). Zawór przy tym ciśnieniu nie może pracować.
Przedział czasu pomiędzy chwilą podania elektrycznego sygnału do otwarcia zaworu a chwilą osiągnięcia przez zawór maksymalnej przepustowości.
Przedział czasu pomiędzy chwilą podania elektrycznego sygnału do zamknięcia zaworu a chwilą osiągnięcia przez zawór pozycji zamkniętej.
Zakres temperatur otaczającego powietrza (minimalna i maksymalna) i medium, dla których producent deklaruje możliwość stosowania zaworu
Jest to przepływ wody (o temperaturze 5°C ÷ 40°C) przez zawór, wyrażony w metrach sześciennych na godzinę, przy spadku ciśnienia statycznego na zaworze równym 1 bar.
Strumień objętości w [m³/h].
Przepustowość dla powietrza przy określonej różnicy ciśnień, deklarowana przez producenta, odniesiona do warunków standardowych.